• Rooting for you!

    We willen het beste voor jou en jouw familie!

    broken image

    Marijke

    Director

    Directeur van de stichting. Son-Rise® moeder, Sociaal en Economisch Psycholoog. 

    broken image

    Ulrich

    in 2020 gecertifieerd Option Process Mentor®

    In 2020 heeft hij zijn certificaat voor het Option Process ® Mentorschap behaald. Hij is Sociaal Psycholoog, Trainer, Coach, Parttime Docent Social Work op een hogeschool en Son-Rise® vader.

     

    "Toen mijn dochter 3,5 jaar oud was, bleek dat school niet geschikt voor haar zou zijn. Ze kon niet praten, ze was niet volledig zindelijk, ze kon gewoon uren huilen zonder een duidelijke reden en ze volgde geen instructies op. We hebben elke school in de regio bezocht, we hebben vergaderingen gehad met verschillende schoolbestuurders en directeuren. Elk van de scholen kon niet de zorg bieden die onze dochter nodig had om een opleiding te volgen. We waren er kapot van. We voelden ons alleen en wisten niet waar we heen moesten. We kregen een tijdje zorg maar het was een tijdelijke oplossing. In de daaropvolgende 2,5 jaar zochten we een school. De zorgorganisaties zeiden dat ze ons zouden helpen en organiseerden bijeenkomsten met scholen zonder ons erbij te betrekken, beslissingen te nemen zonder onze toestemming, te praten over de toekomst van onze dochters zonder onze aanwezigheid of weten. We voelden ons zo verloren en zo alleen.

     

    Toen kwamen we bij toeval het Option Process®. Het was een verademing. De boodschap was van hoop en van empowerment. We zijn gaan kijken naar onze mogelijkheden en gaan handelen vanuit wat we willen met onze dochter. We zijn begonnen met het maken van die stappen en het realiseren van wat we willen. We zijn ons eigen Son-Rise® Programma gestart. Onze dochter is gelukkig en leert. Wij, als gezin, voelen ons gelukkig en verbonden en hoopvol voor de toekomst".

  • Ons eigen verhaal

    Een korte introductie op ons eigen verhaal

    broken image

    Hoe wij het op de rit hebben gekregen

    Voordat ik mij ging verdiepen in wat ik wilde, voelde ik me meestal overweldigd, moedeloos, hopeloos en gestrest. We hadden een enorme uitdaging met het vinden van een geschikte plek voor onze dochter. We wilden niet dat ze naar school ging, maar thuisonderwijs is in Nederland geen optie. En de overheid en alle zorgorganisaties die we om ons heen hadden, vertelden ons dat onze dochter naar school zou kunnen. Dat er speciale scholen waren voor kinderen met Autisme. We gingen die scholen bezoeken en ons hart brak. We zagen doodsverveelde mensen, we zagen gillende kinderen, we zagen schreeuwende leraren. We dachten "no way, wordt dit een plek voor onze dochter!" Maar we moesten iets vinden. En de zorgverlening begon ons meer onder druk te zetten. Ik had het gevoel dat ik niet de baas was over mijn eigen dochter en dat de keuzes die wij wilden maken niet belangrijk waren. De zorgverleners begonnen vergaderingen te houden zonder ons over de toekomst van onze dochter.

     

    Uiteindelijk geloofden we de zogenaamde experts en stuurden we haar naar een school die zij voorstelden. Het was verschrikkelijk en in 2,5 maand veranderde het gedrag van onze dochter drastisch. Ze schopte en beet en schreeuwde. Ze verstopte zich onder de tafel, enzovoort! We voelden ons zo verloren. Maar we besloten haar mee naar huis te nemen. Ze werd een thuiszitter. We hadden haar een tijdje thuis en wisten niet wat we moesten doen, totdat we een boek hadden gelezen over Son-Rise® tegenkwamen. Een thuisprogramma gebaseerd op acceptatie en liefde. Voor ons was dat het. Een groot deel van dit programma is het verkennen van je eigen gevoelens en je eigen gedrag, zodat je de beste versie van jezelf kunt zijn om naar je kind te modelleren.

     

    Deze verkenning werd gedaan met de Option dialoog. Ik begon me af te vragen waarom ik zo boos was op de school en de verzorgers, en ik wist de antwoorden! Ik vertelde mezelf dat ze dom waren omdat ik van ze af wilde, maar ik dacht dat ik daar een goede rechtvaardiging voor nodig had. Dus beoordeelde ik ze als incompetent en onbetrouwbaar! De bewustwording van waarom ik boos was, verminderde de woede. Toen ik niet meer zo boos was, kon ik me gaan focussen op wat belangrijk was: wat we wilden voor onze dochter. Met de focus op wat we wilden en met de tool om me bewust te worden van de redenen van mijn eigen ongeluk (zoals woede, frustratie) namen we een hele nieuwe richting in.

     

    Onze dochter is gelukkig en ze heeft ongelooflijk grote sprongen gemaakt in haar ontwikkeling. Ze begon met praten, ze begon met ons te spelen en ze maakt steeds meer contact met ons.